سعید بن مسیب می گوید:
مردم پس از انجام مراسم حج از مکه خارج نمی شدند مگر وقتی امام سجاد علیه السلام از شهر خارج می‌شد. یک سال من نیز همراه امام از مکه بیرون رفتم.
امام زین العابدین علیه السلام برای نماز گزاردن در بعضی از مکان‌ها ارزش خاصی قائل بود و حتی گاهی مسافت‌های طولانی را طی می‌نمود تا در جای بخصوصی نماز بخواند.
حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السلام بمانند حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به کثرت نماز شهرت دارند و این عبارت و نماز فراوان و زیاد ایشان آثار خود را در جسم شریف ایشان به جا گذاشته بود، من جمله مابین دو چشم ایشان و پیشانی مبارکشان بر آمده و پینه کرده بود و به علت زیادی آن مجبور بود مرتب آن را کوتاه کند و لذا حضرت به «ذوالثفنات» مشهور شده بودند و « ثفنه » همان پینه و برجستگی است که زیر شکم شتر بخاطر نشستن ایجاد می شود.
مادرش با دیدن این منظره بر سرزنان به سمت چاه دوید و فریادزنان از امام کمک خواست و گفت:« یا ابن رسول الله! فرزندتان در چاه افتاد و غرق شد!»
اولیاء الهی در پرتو معرفت عمیق و کاملی که از خداوند دارند و مقام او را با همه عظمتش به خوبی درک می کنند، به هنگام آماده شدن برای حضور رسمی در برابر او، دچار تغییر حال شده ،بطوری که آثار این تغییر در صورت و ظاهرشان آشکار می شود.