حضرت علی بن الحسین علیه السلام هر گاه از وضو نماز فارغ می شدند در فاصله ما بین وضو و نمازشان، ایشان را لرزش فرا می گرفت و بمانند شخص تب داری که می لرزد می لرزیدند.
حضرت امام سجاد علیه السلام
قبل از خواب شخصاً از چاه آب می‌کشید و مقداری از آن را برای وضوی خود
کنار می گذاشت و روی آن را می پوشاند تا آلوده نشود. سپس وقتی برای نماز شب
در دل شب از خواب برمی‌خاست، مسواک می‌زد، وضو می‌گرفت و مشغول نماز
می‌شد. همیشه، در سفر و در حضر، نماز شب را به جای می آورد و هرگز آن را
ترک نمی‌فرمود.
امام زین العابدین علیه السلام برای نماز گزاردن در بعضی از مکان‌ها ارزش خاصی قائل بود و حتی گاهی مسافت‌های طولانی را طی می‌نمود تا در جای بخصوصی نماز بخواند.
در مجموعه عبادات اسلامی، نماز برترین عبادت است که با عنوان عمود و ستون
خیمه دین از آن یاد شده است. زیباترین مجموعه ای که خداوند برای ذکر و یاد
خود در اختیار بندگان قرار داده: « اقم الصلوه لذکری ».
اگر نماز در درگاه حضرت ربوبی مورد قبول واقع شود، باقی عبادات نیز قبول می‌شود و اگر رد شود، هیچ عملی پذیرفته نخواهد شد: « ان قبلت قبل ما سواها و ان ردّت ردّ ما سواها » و اولین عبادتی است که در روز قیامت مورد سئوال قرار می گیرد.