سید نعمت الله جزائرى قدس سره شریف در انوار نعمانیه مى نویسد: یکى از دوستان مورد اعتماد و عارفم گفت با خود فکر کردم که در حدیث وارد شده که هر کى دو رکعت نماز او قبول شود عذاب نمى شود، تصمیم گرفتم که به مسجد بروم ، در آنجا دو رکعت نماز با حضور قلب خود و جمیع شرائط بخوانم ، وارد، مسجد شده شروع به نماز نمودم ، قلب خود را از وساوس شیطانى خالى نمودم ، ناگاه به خاطرم گذشت که مسجد کوفه مناره ندارد، اگر کسى بخواهد مناره اى براى آن بسازد از کجا سنگ و گچ تهیه کند.
بالاخره به فکرم رسید که از فلان محل بهتر مى شود تهیه کرد، کم کم تعیین کردم که در چند روز این مناره تمام مى شود و سر مناره را چگونه مى سازند ، همین که دو رکعت نماز تمام شد متوجه شدم من هم از ساختمان مناره فارغ شده ام ، فهمیدم به مسجد کوفه آمدم براى ساختن مناره
منبع:کتاب داستانها و حکایتهاى مسجد
تالیف غلامرضا نیشابورى