نماز باران

کیفیّت نماز باران 

کیفیّت نماز باران 

مثل نماز عید، دو رکعت است و رکعت اوّل ، پنج قنوت و رکعت دوّم چهار قنوت دارد و بهتر است که با جماعت خوانده شود.
در قنوت ها، هر دعایى مى توان خواند، ولى بهتر است دعایى خوانده شود که در آن ، از خداوند، طلب باران شده باشد و قبل از هر دعا، صلوات بر پیامبر و آلش فرستاده شود. مستحب است که حمد و سوره اش بلند خوانده شود.
از آنجا که این نماز، براى جلب رحمت پروردگار است ، در مستحبّات آن امورى ذکر شده که همه ، حالتِ رقّت و زارى و نیاز بندگان را مى رساند و جلب رحمت مى کند، از جمله :
مردم سه روز، روزه بگیرند و روز سوّم به صحرا روند و نماز بخوانند.
زیر آسمان جمع شوند.
پا برهنه باشند،
مردم ، منبر را با خود به صحرا ببرند، مؤ ذن ها هم همراه باشند. پیران و کودکان و چهار پایان را هم با خود ببرند،
بچه ها را از مادران جدا کنند تا صداى گریه و ضجّه زیاد شود.
مانع بیرون رفتن کفّار همراه خود شوند،
امام جماعت و مردم ، در کمال خشوع و وقار و درخواست ، به بیابان بیرون روند، جاى پاکى را براى نماز، انتخاب کنند.
و نیز، وقتى نماز به پایان رسید، پیش نماز به منبر رود، و عباى خود را واژگونه یا پشت و رو بر دوش افکند، با صداى بلند، صد بار تکبیر بگوید، رو به مردم سمت راست کرده ، صد بار بلند، سبحان الله بگوید، سپس به مردم طرف چپ روى کرده و صد بار با صداى بلند، لا اله الاّ الله بگوید، مانعى ندارد که مردم هم با صداى بلند، این شعارها را بدنبال پیشنماز، تکرار کنند، چرا که رحمت و مغفرت را بهتر جلب مى کند.
آنگاه ، امام جماعت و مردم ، دست به دعا بردارند، و بسیار التماس و دعا کنند و بنالند و بخواهند، و امام جماعت ، خطبه بخواند و از خداوند، طلب باران کند. و بهتر است از خطبه هایى که از معصومین علیه السلام نقل شده استفاده شود. مانند آنچه از حضرت امیر علیه السلام  و امام سجّاد علیه السلام  نقل شده است .
سابقه نماز باران 
آنگونه که از روایات تاریخى برمى آید، نماز باران در زمان انبیاء گذشته هم بوده است (نمونه بیرون رفتن حضرت سلیمان را خواندید(.
دعاها و حدیث هایى هم که درباره شیوه رسولخدا صلّى اللّه علیه و آله در خواندن نماز باران نقل شده ، با خطبه هاى مربوط به این نماز که از امیرالمؤ منین علیه السلام نقل شده ، و نیز دعاى امام سجّاد علیه السلام گویاى این است که به این سنت ، عمل مى شده است .
در تاریخ ، برخى از علماى بزرگ هم به برگزارى این نماز اقدام کرده و از خدا، باران گرفته اند.
البته این نماز، از آن جهت حساسیّت دارد که اگر خداوند، دعاها را مستجاب نکند و باران نفرستد، مایه شرمندگى نمازگزاران مى شود که خدا به آنان توجّه ننمود. از این جهت ، اقدام به این نماز، جراءت و ایثارى در حدّ مایه گذاشتن از آبرو مى طلبد.
یکى از معروف ترین نمازهاى باران تاریخ معاصر ما، نماز آیت الله العظمى سیّد محمد تقى خوانسارى (رحمة الله علیه ) است .
نوشته اند که در سال 1363 قمرى همان سالى که متفقین ، ایران را اشغال کرده بودند، در قم باران نبارید و باغها و مزارع خشکید و خطر قحطى و خشکسالى مردم قم را تهدید مى کرد.
آن مرجع بزرگوار، دو روز متوالى براى نماز باران به بیابانهاى اطراف قم رفت ، این حرکت ، گرچه مورد استهزاء غیر معتقدان به امور معنوى و غیبى بود، ولى در روز دوّم ، چنان باران آمد که سیلها روان شد و جویبارها به راه افتاد و این از آثار انفاس قدسى آن مرد الهى بود.

منبع :کتاب  پرتوى از اسرار نماز
تالیف محسن قرائتى