من پیش از طلوع آفتاب وارد مسجد کوفه شدم و جوانی را دیدم که مشغول مناجات با پروردگارش بود و در سجده میگفت:« سجد وجهی متعفراً فی التراب لخالقی و حقّ له » ( صورتم را بر خاک مینهم و برای خالقم سجده میکنم؛ و او حق دارد برای او سجده کنم.)
سعید بن مسیب می گوید:
مردم پس از انجام مراسم حج از مکه خارج نمی شدند مگر وقتی امام سجاد علیه السلام از شهر خارج میشد. یک سال من نیز همراه امام از مکه بیرون رفتم.
حضرت امام سجاد علیه السلام
قبل از خواب شخصاً از چاه آب میکشید و مقداری از آن را برای وضوی خود
کنار می گذاشت و روی آن را می پوشاند تا آلوده نشود. سپس وقتی برای نماز شب
در دل شب از خواب برمیخاست، مسواک میزد، وضو میگرفت و مشغول نماز
میشد. همیشه، در سفر و در حضر، نماز شب را به جای می آورد و هرگز آن را
ترک نمیفرمود.
امام زین العابدین علیه السلام برای نماز گزاردن در بعضی از مکانها ارزش خاصی قائل بود و حتی گاهی مسافتهای طولانی را طی مینمود تا در جای بخصوصی نماز بخواند.