فلسفه آفرینش انسان ، بندگى و عبادت و عبودیّت است . این صریح کلام الهى در قرآن کریم است که مى فرماید:
((وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ))
فلسفه آفرینش انسان ، بندگى و عبادت و عبودیّت است . این صریح کلام الهى در قرآن کریم است که مى فرماید:
((وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ))
جن و انس را، جز براى پرستش و بندگى خود نیافریدم .
این حکمت و هدف والا، سرلوحه همه رسولان الهى نیز بوده است . در قرآن مى خوانیم :
((وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِى کُلِّ اُمَّةٍ رَسُولاً اَنِ اعْبُدُوا اللّهَ وَاجْتَنِبُوا الطّاغُوت ))
در هرامّتى پیامبرى برانگیختم که (به مردم بگویند:) بنده خدا باشید و از طاغوت بپرهیزید.
ناگفته نماند که این بندگى کردن ، سودى به خدا نمى رساند بلکه مایه عزّت و سعادت خود انسان است وگرنه خداوند بى نیاز مطلق است :
اگر معلّم به شاگردانش مى گوید: درس بخوانید، نفع این درس خواندن به خود آنان بر مى گردد و براى معلّم سودى ندارد.
منبع :کتاب راز نماز (براى جوانان )
تالیف محسن قرائتى