داستانهایی از نماز

گریه در حال نماز

گویند: عالمى گربه اى داشت ، در اثر تکرار عبادت و نماز، هر موقع که او به نماز مى ایستاد، گریه هم در رکوع و سجود مى کرد، بعد گفتند: کرامت این عابد همین است .

گربه در حال نماز

گویند: عالمى گربه اى داشت ، در اثر تکرار عبادت و نماز، هر موقع که او به نماز مى ایستاد، گربه هم رکوع و سجود مى کرد، بعد گفتند: کرامت این عابد همین است .

رفع مشکل با نماز

ابن خلّکان در شرح حال شیخ رییس نقل کرده است که : ((هرگاه مساءله اى بر وى دشوار مى شد، وضو مى گرفت و به مسجد جامع مى رفت و نماز مى گزارد و خداى عزّوجلّ را مى خواند که آن را بر وى آسان گرداند و آن در بسته را به روى او بگشاید.))

بى هوشى امام صادق علیه السلام در حال نماز

((عارف ربانى ، عبدالرزاق قاسانى در تاءیلاتش گفته است : امام صادق علیه السلام در نماز بود که ناگهان بى هوش بر زمین افتاد. علت آن را از حضرت پرسیدند.

فرمود: پیوسته آیه را تکرار مى کردم تا این که از گوینده اش ، آن را شنیدم . سپس ‍ مى گوید: فاضل میبدى در شرح دیوان ، از شیخ سهروردى نقل کرده است : زبان امام علیه السلام در این وقت مانند درخت موسى شده بود که گفت : انى اءنا الله . این حکایت در الاحیاء فى تلاوة القرآن موجود است )).

علّت محرومیّت از نماز شب

((شخصى نزد امیر مؤ منان علیه السلام آمد و گفت : اى امیرمؤ منان ! از نماز شب محروم شده ام .

حضرت فرمود: گناهانت تو را مقیّد کره و دست و پایت را بسته اند)).

کلینى قدس سره در باب ذنوب از کتاب ایمان و کفر، نقل مى نماید که امام صادق علیه السلام فرمود: ((چون مرد گناه کند، از نماز شب محروم گردد و عمل زشت ، از چاقویى که در گوشت فرو رود، سریعتر در کسى که مرتکب آن شده ، فرو مى رود)).

محروم از نماز شب

((شخصى نزد سلمان فارسى آمد گفت : اى اباعبدالله ! من توان آن ندارم که در شب نماز به جاى آورم . سلمان گفت : در روز گناه مکن !))

- اوصاف اولیاء الله

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: ((هر کس خدا و عظمت او را بشناسد، دهانش را از سخن ، و شکمش را از طعام ، باز دارد و خود را به نماز و روزه مشغول سازد)).

پس مردم گفتند: پدر و مادرمان به فدایت ! اى رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ! آیا این گونه اشخاص ، از اولیاى خدایند؟

فرمود: ((اولیاى خدا سکوت کنند، و سکوتشان تفکر باشد، و سخن گویند و سخنشان ذکر باشد، و نظرشان عبرت است ، و نطق کنند نطقشان حکمت باشد. راه رفتنشان میان مردم برکت است . اگر خداى براى آنان اجلى مقرّر نفرموده بود، از ترس عذاب و شوق به ثواب ، ارواحشان در اجسادشان نمى گنجید)).

منبع : کتاب  داستانهاى عارفانه در آثار (علامه حسن زاده آملى)

نویسنده عباس عزیزى