روح انسان همواره باید به نحو مطلوب ، تغذیه گردد و به عبادت ، تزکیه شود.
نقش دین و تعالیم مذهبى به عنوان غذاى روح آدمى و نیازهاى دائمى بعد
روحانى در آشفته بازار نابسامان بشرى ، به
عنوان تنها راه مطمئن نجات انسان از منجلاب پوچ روزمرگى و پل ارتباطى او با جهان
ابدى به طور ملموسى آشکار مى گردد، که متاسفانه در زندگانى ما به صورتی متروک
گردیده است و اگر هم نقشى از آن در عرصه زندگى مانده ، به زنگار عادت و غبار
تقلید، آلوده گردید. و آن را فاقد نتیجه اى ملموس نموده است ، چه بسا که از این
ریسمان ها به جاى صعود به روشنى و نور، به فرو رفتن در چاه هاى ظلمت و تاریکى عادت
و تکرار، بهره برده ایم