سر آغاز

قیر شب

قیر شب

دیر گاهى است در این تنهایى
رنگ خاموشى ، در طرح لب است .
بانگى از دور مرا مى خواند
لیک پاهایم ، در قیر شب است .
رخنه اى نیست در این تاریکى
در و دیوار به هم پیوسته
سایه اى لغزد، اگر روى زمین
نقش وهمى ست ، زبندى رسته
نفس آدم ها
سر به سر، افسرده است
روزگارى ست در این گوشه پژمرده هوا
هر نشاطى ، مرده است ...
...دیرگاهى است که چون من ، همه را
رنگ خاموشى ، در طرح لب است
جنبشى نیست در این خاموشى
دست ها، پاها در قیر شب است .

قیر شب - سهراب سپهری